Bu bayram geleneklerimizden birinin daha gittiğini gördük. Çocukken ev ev dolaşır şekerleri çantalarımıza doldururduk. Harçlıkları alır bakkallara koşardık. Bayramın 1. günü bekle bekle çocuklar el öpmeye gelmedi. Nerde bu çocuklar diye bakınsam da 3 saat kimsecikler gelmedi. Saat 11 de birkaç çocuk sonrasında da bir grup daha… Koskoca bir bayramda 3-5 çocuk geldi. Peki neden böyle oldu diye düşünürken ablam söyleyiverdi: Geçen bayramda kaçırılan çocuklardan dolayı dedi.
O çocukları kaçıran şerefsizler yüzünden bir gelenek daha toprağa gömüldü. Teyze ziyaretlerinde de gördüm ki durumlar farklı semtlerde de aynı. Bu geleneğin bitmesine bir çözüm var ama biraz zahmetli. Alacaksınız çocuklarınızı mahallenin başında bekleyeceksiniz çocuklarınız da evleri dolaşacak o heyecanı yaşayacak. Ramazan birleşme kaynaşma bayramı. Şeker bayramı demiyoruz ama kaynaşma adına bu geleneği de çocuklar devam ettirmeli.
Başka bir çare daha buldum. Çocukların ellerine bileklik takacaksın ve Gps ile takip edeceksiniz. Güzel bir geleneği devam ettirmek için neler üretmeye çalışıyoruz burda….
Bu Ramazan-ı Şerif ayında oruç tutan da fazla göremedik dışarlarda. Bakın bu gelenek değil. Bu Müslüman insana farz hükmü taşıyan bir durum. “Nerde eski Ramazanlar” demeyelim bunun yerine “Ne güzel bu Ramazan da eskiden olduğu gibi “diyelim.
“Çocukken ev ev dolaşır şekerleri çantalarımıza doldururduk” Evet gerçekten o günleri özlüyoruz… Bunun bir sebebi de çocukların yüksek binalar arasına sıkışması… Ve “Mubarek Ramazan Bayramını” şeker bayramı diye anmamak gerektiğini bizlere hatırlattığınız içinde ayrıca teşekkür ediyorum.
Ben teşekkür ederim.